Deze update wordt geplaatst met behulp van een gloednieuwe, vaste internetverbinding. Dat is dus alvast een taakje afgevinkt van de lijst. Die internetverbinding was hard nodig, want hier geen 4G, 5G of telefoonbereik: zendmasten zijn in de verre omtrek niet te bekennen. Ik heb me laten vertellen dat sommige gevoelige zielen dat verschil direct opmerken. Wat mij vooral opvalt is dat mijn telefoongebruik drastisch is verminderd. Ik kan het ding wel oppakken, maar er gebeurt niks nieuws als ik niet toevallig vlakbij onze WiFi-router sta.
Tweestaps-authenticatie (wachtwoord + SMS met code) is trouwens hierdoor wel een race tegen de klok: wachtwoord invoeren op bijvoorbeeld onze creditcardsite, snel de berg oprennen waar we één streepje bereik hebben, wachten op de verlossende ping met SMS en naar beneden hollen om nét op tijd de benodigde cijfertjes in te tikken. Tot op heden alle keren gelukt. De stappenteller kunnen we voortaan aan de oplader laten liggen of cadeau geven aan een totale vreemde, gedachteloos haal je op deze locatie 15.000 stappen per dag. De rest van het lijf is ook aan de beurt. Stenen slepen, balken opstapelen, kruiwagens de heuvel opduwen en struiken snoeien met een bosmaaier om je nekkie. Het terrein schoon en leefbaar maken, vraagt nu vooral doorzettingsvermogen, met een afgetraind lijf als bonus en een gevoel van voldoening wanneer je ’s avonds voorover je bed in kukelt en tevreden vaststelt dat de dag weer een hoop zichtbaar resultaat heeft opgeleverd. Voor ons dan. Ik denk dat als ik nu binnenshuis zou filmen en er voor de gelegenheid Mozarts Requiem als geluidsspoor onder zou monteren, buitenstaanders zich spontaan zouden afvragen of er gekeken wordt naar archiefbeelden van Rotterdam na de bombardementen van 1940.
Gek genoeg ervaren we dat anders. Omdat we op het absolute nulpunt zijn begonnen, wordt het eigenlijk alleen maar beter. De watervoorziening is op orde, er is een eerste toilet gerealiseerd, we gebruiken citroenen uit eigen tuin en het uitzicht is steeds opnieuw fenomenaal. Vrienden en familie beginnen langs te komen. Wat fijn is, want deze plek voor onszelf houden, is niet helemaal zoals we ’t voor ons zagen.











Geef een reactie