Het idee was om in Nederland een caravan te kopen en niet overhaast, maar wel rápido terug te rijden naar ons project in Asturias. Door wat medische checks (niets ernstigs, geen zorgen) bleef er niet heel veel tijd over en hebben we zonder aankoopkeuring of er een nachtje over geslapen te hebben een KIP-caravan gekocht die twee jaar jonger is dan Diedeke. Best wel op leeftijd dus. Maar net als Diedeke van Nederlandse makelij, dus onverwoestbaar. Of zoiets. Blijkt dus dat we echt perfectie gekocht hebben. Alles werkt. Geen lekkages. Apparaat hangt als een scheermes achter de auto. We denderden dus zorgeloos met 90km per uur van smalle bergweggetjes. Om voor onszelf onduidelijke redenen hebben we alle péage vermeden waardoor we minimaal een extra reisdag hebben meegepakt. 

Om even bij te komen, maakten we een tussenstop bij vrienden in de Dordogne. In een moment van onoplettendheid, na een lange dag achter ’t stuur, rijd ik de KIP op het terrein van de Fransozen tegen een tak van een onverwoestbare eik. Een raam sneuvelt en lelijke schade tot gevolg. Dat vond ik even bijzonder lastig omdat ik ernaar uitzag om even helemaal niets te hoeven doen aan dit rijdende huis. Had mezelf een voorstelling gemaakt van een Shangri-La waar je na een lange dag werken tot rust kunt komen en waar even helemaal niets van me wordt verwacht. Dat idee mocht ik dus meteen weer loslaten, want het wordt op alle gebieden gewoon keihard beuken zonder veel ruimte voor het najagen of krampachtig vasthouden van perfectie.

Niet veel later pakten we de handel weer in, passeerden we de Spaanse grens en was het nog maar een paar uur naar onze eigenste locatie. De laatste 200 meter naar ons huis, smal en steil, mét caravan was een moment van grote onverschrokkenheid grenzend aan debiliteit. Na veel inparkeerwerk staat het apparaat op zijn plek. De buren zagen ons komen en kwamen direct helpen met maaien, harken en verplaatsen van rommel. Daarna werden we getrakteerd op een overheerlijke, uitgebreide Spaanse lunch. Heel fijn ‘thuiskomen’ zo. 

Omdat een flink aantal mensen mij heeft gevraagd wáár we nou toch gaan beginnen, hieronder een opsomming van de belangrijkste projectjes waar we de zomervakantie wel zoet mee zijn. (Mocht je nou zelf veel te druk bezig zijn met het heen en weer slepen van taken op je Trello-bordje, negeer de rest van deze blog dan lekker en tot de volgende!) 

> Het World Wide Web, ook wel bekend onder de naam Digitale Snelweg, laten installeren: een lokale coöperatie gaat een poging doen
> Aanhanger lenen of kopen en alle oude rotzooi naar de vuilstort rijden
> Bosmaaier en kettingzaag aanschaffen en start maken met in orde maken van terrein zodat we vrienden en familie kunnen ontvangen
> Buitenkeuken, -toilet en -douche bouwen zodat de primaire laag in de piramide van Maslov redelijk op orde is
> Tussenmuren, verrotte delen, vloeren en levensbedreigende elektra verwijderen
> Wanneer alles schoon is, situatie laten opnemen door een erkend constructeur of constructrice (bestaat dit?)
> Muren interieur en exterieur ontdoen van betonlaag zodat alles weer begint te ademen
> Bevrijden van onze metershoge citroenboom die overwoekerd begint te raken door invasieve bramen
> Zorgen dat er zo snel mogelijk een twintig ton graafmachine onze richting op komt om het huis ‘uit te graven’